Korzyść finansowa jako niezbędna przesłanka zakwalifikowania jako pośrednik kredytowy

Bardzo wielu przedsiębiorców działających na rynku obok sprzedaży towarów lub usług stanowiących przedmiot ich działalności dodatkowo oferuje kredyty udzielane przez banki w celu sfinansowania nabycia tych rzeczy lub usług. Należy zwrócić uwagę, że takie działanie może wiązać się z uznaniem, że dany przedsiębiorca jest pośrednikiem kredytowym w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 maja 2011 roku o kredycie konsumenckim (t.j. Dz. U. 2016r., poz. 1528, dalej jako ustawa).

Ocena tego czy przedsiębiorca działa jako pośrednik kredytowy jest o tyle ważna, że przepisy rozdziału 2 ustawy nakładają na pośrednika szereg obowiązków podczas czynności faktycznych lub prawnych związanych z przygotowaniem, oferowaniem lub zawieraniem umowy o kredyt. W przeważającej mierze jest to powiązane z wymogiem należytego poinformowania konsumenta o szczegółach udzielanego kredytu/pożyczki.

Jedną z kluczowych przesłanek składających się na wyrażoną w art. 5 pkt 3 ustawy definicję pośrednika kredytowego jest okoliczność, iż za podejmowane działania związane z przygotowaniem, oferowaniem, zawarciem umowy o kredyt otrzymuje on korzyść finansową. Najprostszym przykładem jest doradca kredytowy, który pomaga Klientom wybrać najlepszą ofertę z dostępnych na rynku, zaś później za swoją pracę otrzymuje konkretne wynagrodzenie (czy to w formie zapłaty umówionej kwoty przez Klienta, czy prowizji od banku).

Jeżeli zatem umowa, którą przedsiębiorca oferujący swoim Klientom finansowanie swoich towarów/usług za pomocą kredytu przewiduje wynagrodzenie dla tego przedsiębiorcy w związku z samym faktem udzielenia finansowania, np. prowizja od wysokości udzielonej pożyczki, to mamy do czynienia z spełnieniem w/w przesłanki, co oznacza, że przedsiębiorcę wiążą przewidziane ustawą dodatkowe wymogi.