W dobie postępującej globalizacji pojęcie „własności intelektualnej”, rozumianej jako zbiór praw związanych z wytworem intelektu człowieka, staje się codziennością zarówno w małych jak i większych przedsiębiorstwach.
Niemal każdy przedsiębiorca – często nieświadomie – spotyka się też z kwestią obrotu przedmiotami własności intelektualnej. Tworząc własną stronę internetową, zamawiając logotyp, korzystając z oprogramowania komputerowego, publikując billboardy, wydając gazetki reklamowe itd. – ciągle stykamy się z problematyką własności intelektualnej.
Zawarcie umowy dotyczącej praw własności intelektualnej ze świadomością reguł jakie wiążą się z tą domeną funkcjonowania w obrocie gospodarczym pozwala na funkcjonowanie w tym obrocie w sposób legalny, bezpieczny i stabilny.
W niniejszym artykule przedstawię kilka praktycznych zagadnień dotyczących umów związanych z prawami własności intelektualnej. W praktyce obrotu omawiane zagadnienia często nie znajdują należytego odzwierciedlenia w treści umów zawieranych przez przedsiębiorców.
I. Zawarcie i forma Umowy
Umowa jest czynnością prawną, czyli w uproszczeniu zdarzeniem wywołującym określone skutki prawne. Jest to czynność prawna dwustronna, wymagająca zatem działania co najmniej dwóch stron. Do zawarcia umowy dochodzi wówczas, gdy dwa podmioty złożą zgodne oświadczenia woli, co do chęci ukształtowania wzajemnych praw i obowiązków.
Zazwyczaj w obrocie gospodarczym zawarcie umowy wiąże się z fizycznym wydrukowaniem dokumentu nazwanego „umową” i jego podpisaniem przez obie strony. Warto jednak pamiętać, iż do zawarcia umowy może dojść także w prostszy i mniej sformalizowany sposób. Złożenie zamówienia na towary (np. przez telefon) i jego przyjęcie to także zawarcie umowy. Podobnie jak zakup w kiosku gazety, gdzie przy okienku dochodzi do zawarcia umowy sprzedaży.
Zawarcie umowy dotyczącej praw własności intelektualnej wymaga co do zasady nieco większego formalizmu aniżeli zakup gazety w kiosku. Ma to w szczególności związek z koniecznością zachowania odpowiedniej formy takiej umowy.
Zarówno typowe umowy dotyczące praw autorskich (przeniesienie praw, licencja wyłączna) jak i dotyczące praw własności przemysłowej (np. przeniesienie patentu, licencji, znaku towarowego) wymagają bowiem zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności.
Forma pisemna zostaje zachowana wówczas, gdy obie strony umowy złożą własnoręczne podpisy na dokumencie obejmującym ich oświadczenie woli. Konieczny jest zatem faktyczny wydruk dokumentu umowy i jego podpisanie przez obie strony. Zgodnie z art. 78 Kodeksu Cywilnego „do zawarcia umowy wystarcza wymiana dokumentów obejmujących treść oświadczeń woli, z których każdy jest podpisany przez jedną ze stron, lub dokumentów, z których każdy obejmuje treść oświadczenia woli jednej ze stron i jest przez nią podpisany.” W obrocie elektronicznym z zachowaniem wymaganej prawem formy pisemnej będziemy mieli do czynienia wówczas gdy strony posługiwać się będą tak zwanym ,,bezpiecznym podpisem elektronicznym opatrzonym kwalifikowanym certyfikatem’’.
Typową jest sytuacja, w której do zawarcia umowy dochodzi w trybie korespondencyjnym – bez równoczesnej obecności obu stron. Także wówczas należy zadbać o właściwą formę umowy.
Przykład: Przedsiębiorca Krzysztof Lach zamówił u Jana Kowalskiego projekt logotypu swojej firmy z elementem przekazania praw autorskich do logotypu. Umowa zawarta została w ten sposób, iż Jan Kowalski wydrukował umowę, podpisał ją a następnie jej skan wysłał do Krzysztofa Lacha. To samo zrobił Krzysztof Lach drukując skan podpisany przez Jana Kowalskiego, podpisując go i wysyłając nowy skan do Jana Kowalskiego.
W powyższym przykładzie nie doszło do przeniesienia praw autorskich do projektu logotypu albowiem nie zachowano formy pisemnej umowy. Co prawda zarówno Przedsiębiorca Krzysztof Lach jak i Jan Kowalski wydrukowali i podpisali umowę, jednak względem siebie nie złożyli prawidłowo oświadczeń woli w wymaganej formie. Żaden z nich nie dysponował bowiem „własnoręcznie” podpisanym przez drugą stronę egzemplarzem.
Aby w powyższym korespondencyjnym trybie doszło do ważnie zawartej umowy dotyczącej praw autorskich, koniecznym byłaby wymiana oryginałów podpisanych przez strony dokumentów.
Nieważność umowy z jaką mamy do czynienia w powyższym przykładzie powoduje, iż przedsiębiorca Krzysztof Lach nie nabył praw autorskich do logotypu. Tym samym nie będzie mógł w sposób legalny używać wykonanego logotypu w obrocie- nie będzie mógł zbyć praw do tego logotypu lub udzielić licencji na korzystanie z logotypu.
II. Przedmiot umowy
Obok właściwej formy warto pamiętać o prawidłowym określeniu przedmiotu umowy.
W przypadku praw autorskich przedmiotem obrotu mogą być wyłącznie tak zwane autorskie prawa majątkowe (jako przeciwieństwo autorskich praw osobistych). Tylko bowiem autorskie prawa majątkowe są zbywalne. Nie można zbyć autorskich praw osobistych obejmujących w szczególności: prawo do autorstwa utworu, oznaczenia utworu imieniem i nazwiskiem lub pseudonimem, nienaruszalność treści i formy, decydowanie o pierwszym publicznym udostępnieniu (art. 16 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych).
Autorskie prawa majątkowe mogą być w szczególności przedmiotem umów przenoszących te prawa (sprzedaż, zamiana, darowizna) lub umów umożliwiających korzystanie z tych praw (licencje). Zgodnie z art. 65 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych w przypadku braku wyraźnego postanowienia o przeniesieniu praw autorskich przyjmuje się, że doszło do udzielenia licencji.
W przypadku natomiast praw własności przemysłowej przedmiotem obrotu mogą być zarówno same prawa (patenty, prawa ochronne do wzorów przemysłowych, prawa ochronne do znaków towarowych itd.) jak i ekspektatywa tych praw (czyli prawo do starania się o uzyskanie patentu, prawa ochronnego). Przedmiotem umów może być także tak zwane prawo pierwszeństwa, jak również korzystanie z praw własności przemysłowej (licencje).
III. Umowy przenoszące prawa autorskie i umowy licencyjne dotyczące praw autorskich
a. Określenie pól eksploatacji
Skuteczne przeniesienie majątkowych praw autorskich następuje, co do zasady w typowych umowach prawa cywilnego np. w umowie sprzedaży, zamiany czy w umowie o dzieło.
Skuteczne przeniesienie majątkowych praw autorskich wymaga przede wszystkim wskazania w umowie, iż prawa te są przedmiotem tej umowy. W umowie o dzieło (np. dotyczącej logotypu) nie wystarczy zatem wskazać, iż podmiot A zamawia u podmiotu B projekt logotypu. Koniecznym jest wskazanie, iż umowa obejmuje także przeniesienie majątkowych praw autorskich do logotypu, którego projekt jest przedmiotem umowy.
Koniecznym jest wskazanie także tak zwanych „pól eksploatacji” na jakich następuje przeniesienie praw autorskich/udzielenie licencji. Samo postanowienie, iż „Wykonawca z chwilą wydania dzieła przenosi na Zamawiającego całość majątkowych praw autorskich do wykonanego logotypu” będzie niewystarczające.
Pola eksploatacji to konkretny obszary wykorzystania utworu (np. logotypu) będącego przedmiotem umowy. Art. 50 ustawy o prawie autorskim wymienia przykładowe pola eksploatacji i najczęściej jest on wprost cytowany w umowach. Wskazane w ustawie pola eksploatacji obejmują: „1) w zakresie utrwalania i zwielokrotniania utworu – wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową; 2) w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono – wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy; 3) w zakresie rozpowszechniania utworu w sposób inny niż określony w pkt 2 – publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym.”
Nie można jednak wykluczyć, iż w konkretnych okolicznościach niezbędnym będzie samodzielne (bez pomocy ustawy) opisanie danego pola eksploatacji. Dzieje się tak częściej przy umowach licencyjnych – gdzie pola eksploatacji są zawężane do konkretnych obszarów wykorzystania dzieła. Można zatem wyobrazić sobie opis pola eksploatacji jako „prawo do emitowania spotu reklamowego na wyświetlaczach cyfrowych w galeriach handlowych oraz w kinach bezpośrednio przed i po pokazie filmowym” itp.
Brak określenia pola eksploatacji powoduje zgodnie z dominującym poglądem orzecznictwa sądowego i doktryny nieważność przeniesienia majątkowych praw autorskich/udzielenia licencji.
b. Prawa zależne
Zawierając umowę dotyczącą majątkowych praw autorskich warto pamiętać o równoczesnym uregulowaniu kwestii tak zwanych praw zależnych. Prawo zależne to w uproszczeniu prawo do przerobienia (opracowania) pierwotnego utworu. Np. skrócenie filmu reklamowego z 60 do 30 sekund. Bez odpowiednich postanowień umowy samo nabycie majątkowych praw autorskich nie będzie wystarczające do wykorzystania przerobionego utworu. W umowie winna się zatem znaleźć zgoda twórcy na wykonywanie autorskich praw zależnych lub zobowiązanie do udzielenia zgody na wykonanie praw zależnych.
c. Wynagrodzenie
W umowie dotyczącej przeniesienia praw autorskich warto w sposób precyzyjny ująć kwestie dotyczące wynagrodzenia twórcy.
W umowach odpłatnych (np. o dzieło) warto pamiętać by umieścić klauzulę zgodnie z którą zapłata ujętego w umowie wynagrodzenia twórcy (np. wykonawcy logotypu) obejmuje także wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich/udzielenie licencji. Wynagrodzenie za samo wykonanie dzieła (wykonanie projektu logotypu) nie będzie bowiem co do zasady tożsame z wynagrodzeniem za przeniesienie majątkowych praw autorskich lub udzielenie licencji. Warto zatem zawrzeć w umowie klauzulę o treści: „Określone w umowie wynagrodzenie Wykonawcy obejmuje pełne wynagrodzenie z tytułu realizacji umowy w tym zarówno z tytułu wykonania dzieła, jak i przeniesienia majątkowych praw autorskich oraz zgody na wykonywanie praw zależnych (…)”.
Warto pamiętać, że wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich nie obejmuje co do zasady wynagrodzenia za egzemplarze dzieła. Często egzemplarz dzieła (nośnik, na którym jest utrwalone) ma istotną wartość. Warto zatem w umowie wprost wskazać, że płacone wynagrodzenie obejmuje także wynagrodzenie za przeniesienie własności egzemplarzy dzieła.
W praktyce przeniesienie majątkowych praw autorskich do utworu jest elementem szerszej współpracy stron i z tego tytułu spotykane są postanowienia wskazujące na symboliczną wartość przenoszonych praw (np. 1 zł). Należy mieć wówczas na uwadze brzmienie art. 44 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych zgodnie, z którym „w razie rażącej dysproporcji między wynagrodzeniem twórcy, a korzyściami nabywcy autorskich praw majątkowych lub licencjobiorcy, twórca może żądać stosownego podwyższenia wynagrodzenia przez sąd.” Aby uniknąć ryzyka skorzystania z tego uprawnienia przez twórcę, decydując się na symboliczne określenie wartości wynagrodzenia warto w umowie wskazać na przyczynę takich ustaleń stron. Na wypadek sporu takie postanowienie ułatwi obronę przed roszczeniem twórcy o zapłatę dodatkowego wynagrodzenia.
d. Autorskie prawa osobiste
Jak wskazano powyżej autorskie prawa osobiste nie mogą być przedmiotem obrotu. Nie znaczy to jednak, że nie warto wspominać o tych prawach w umowie. W praktyce przymus przestrzegania praw osobistych twórcy objawiający się np. obowiązkiem ujawniania jego autorstwa (imienia i nazwiska lub pseudonimu) może być bowiem kłopotliwy i niweczyć cel korzystania z utworu. Ciężko wyobrazić sobie np. sytuację, w której na każdym kartonie napoju z logo produktu wskazane będzie, że: „twórcą logo umieszonym na kartonie jest Jan Kowalski”. Dlatego też w granicach wyznaczonych przez swobodę kontraktowania i nie naruszających istotny ochrony praw osobistych można zawrzeć w umowie dotyczącej przeniesienia majątkowych praw autorskich postanowienia, w których twórca wyraża zgodę na ,,niewykonywanie’’ w określony aspekcie praw osobistych lub zobowiązuje się do niewykonywania tych praw. Klauzula taka może przybrać np. następującą formę: „Wykonawca wyraża zgodę by produkty dystrybuowane przez Zamawiającego, a opatrzone logotypem wykonanym przez Wykonawcę zgodnie z niniejszą umową, nie były oznaczane jego imieniem i nazwiskiem, oraz zobowiązuje się do niewykonywania w tym zakresie osobistych praw autorskich.”
e. Utwór w utworze
W praktyce częste są przypadki gdzie utwór będący przedmiotem umowy zawiera w sobie inne utwory podlegające ochronie (np. film reklamowy ze ścieżką dźwiękową itp.). Celem zabezpieczenia swoich praw warto w umowie zawrzeć szereg oświadczeń twórcy co do przysługiwania mu praw do utworu oraz o braku wad prawnych przenoszonych praw autorskich. Wówczas na wypadek kierowania przez osoby trzecie roszczeń dotyczących naruszeń praw autorskich co do zasady możliwe będzie późniejsze lub równoczesne pociągnięcie do odpowiedzialności podmiotu, z którym zawarta była umowa. W umowach często spotka się tu także postanowienia zobowiązujące twórcę do zwolnienia nabywcy praw autorskich lub licencjobiorcy z odpowiedzialności za naruszenia praw wynikające z wad prawnych przenoszonych lub licencjonowanych praw.
f. Elementy licencji
Oprócz wskazania w umowie pół eksploatacji warto doprecyzować czy udzielona licencja ma charakter wyłączny czy niewyłączny.
Licencja wyłączna uniemożliwia twórcy udzielenia innemu podmiotowi tożsamej zakresowo licencji na tych samych polach eksploatacji. Z kolei w przypadku licencji niewyłącznej możliwa jest sytuacja, że dwie firmy będą uprawnione do korzystania z danego logo na tym samym polu eksploatacji.
Licencja powinna określać także obszar, na którym może być wykonywana. W braku określenia obszaru przyjmuje się, że obejmuje ona wyłącznie kraj licencjobiorcy.
Istotnym jest także wpisanie do umowy możliwości udzielania ‘sublicencji’ -w przeciwnym wypadku taka możliwość będzie wyłączona.
g. Okres licencji
W praktyce występują często problemy dotyczące okresu udzielonej licencji. Wynika to w szczególności z nie do końca odzwierciedlających uwarunkowania rynkowe postanowień art. 68 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z tym przepisem licencja udzielona na okres dłuższy niż 5 lat uważana jest po upływie 5 roku za zawartą na czas nieokreślony. Przepis ten wskazuje także, iż licencja udzielona na czas nieokreślony może być przez twórcę wypowiedziana. Pragnąc zatem mieć względną pewność co do możliwości dłuższego (niż 5 lat) okresu korzystania z licencji należy w umowie wprowadzić postanowienia niweczące możliwość jej wypowiedzenia. W praktyce sprowadza się to do wprowadzenia do umowy konstrukcji zrzeczenia się prawa do wypowiedzenia umowy w trybie art. 66 ust.1 w/w ustawy lub wprowadzenia enumeratywnego katalogu przypadków uzasadniających wypowiedzenie (np. w postaci uchybień terminom płatności opłat licencyjnych itp.).
IV. Umowy dotyczące wynalazków, wzorów przemysłowych i wzorów użytkowych
a. Przeniesienie prawa do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji
Zgodnie z przepisami ustawy prawo własności przemysłowej na wynalazki udzielane są „patenty”, na wzory przemysłowe „prawa z rejestracji”, natomiast na wzory użytkowe „prawa ochronne”. Jak już wspomniano zarówno same patenty lub prawa ochronne jak i możliwość ich uzyskania mogą być przedmiotem obrotu.
W przypadku gdy do wytworzenia wynalazku, wzoru przemysłowego lub wzoru użytkowego dochodzi w ramach umowy o pracę lub innej umowy łączącej twórcę i zamawiającego (np. umowy o dzieło, umowy zlecenia) na zamawiającego co do zasady automatycznie przechodzą prawa do uzyskania praw ochronnych. Jest to zatem rozwiązanie podobne do uregulowań prawa autorskiego gdzie pracodawca po przyjęciu dzieła nabywa co do zasady z mocy prawa majątkowe prawa autorskie do utworu z tym wyjątkiem, iż w przypadku praw własności przemysłowej takie przejście praw następuje nie tylko w ramach stosunku pracy, ale także innych umów łączących twórcę i zamawiającego (np. umowy o dzieło, zlecenia)
Warto jednak pamiętać, iż jeżeli umowy zawierane są pomiędzy dwoma przedsiębiorcami, a w związku z tymi umowami może dojść do dokonania wynalazku, wzoru przemysłowego, lub wzoru użytkowego – umowa ta winna określać komu będzie przysługiwało prawo do uzyskania patentu lub prawa ochronnego. Umowy takie często wprost nazywane są umowami „o dokonanie wynalazku”.
Jeżeli prawo do uzyskania patentu, prawa ochronnego, prawa z rejestracji zostało już pierwotnie nabyte (np. w ramach stosunku pracy lub umowy o dokonanie wynalazku) to także samo w sobie może być one przedmiotem obrotu. Prawa te są elementem typowych umów cywilnoprawnych np. umowy sprzedaży, zamiany czy darowizny.
Zazwyczaj wraz z „dokonaniem wynalazku” opracowywana jest dokumentacja obrazująca np. sposób czy schemat jego działania. Należy pamiętać, że dokumentacja taka może stanowić utwór chroniony przepisami prawa autorskiego. Zatem w umowie dotyczącej przeniesienia prawa do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji powinny co do zasady znaleźć się także postanowienia gwarantujące skuteczne nabycie majątkowych praw autorskich do dokumentacji.
Podobnie jak w umowach dotyczących praw autorskich w umowach dotyczących przeniesienia prawa do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji warto zawrzeć klauzule obejmujące szereg oświadczeń twórcy lub współtwórców co do autorstwa opracowań oraz braku wad prawnych tych opracowań.
Wspomniano powyżej o przypadkach gdy prawo do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawo z rejestracji przechodzi automatycznie na pracodawcę lub zamawiającego. Warto w tym kontekście pamiętać o regulacji art. 22 ustawy prawo własności przemysłowej. Zgodnie z tą regulacją twórcy wynalazku, wzoru użytkowego lub wzoru przemysłowego należy się wynagrodzenie za korzystanie z wynalazku, wzoru użytkowego lub wzoru przemysłowego. Strony mogą jednak odmiennie umówić się w tym zakresie. Zatem celem uniknięcia ewentualnego sporu z twórcą, w umowie o prace lub w umowie o dokonanie wynalazku warto uzgodnić kwestie czy twórcy będzie przysługiwało wynagrodzenie (możliwość taką da się bowiem wyłączyć), a jeśli tak to w jakiej wysokości (jak obliczanej). Jeżeli nie wyłączono możliwości uzyskania wynagrodzenia oraz nie umówiono się o zasady jego obliczenia, to wówczas w razie sporu wysokość tego wynagrodzenia zostanie określona przez sąd z uwzględnieniem kryteriów wskazanych w art. 22 ust.2 w/w ustawy (tj. m.in. korzyści przedsiębiorcy, zakresu udzielonej twórcy pomocy przy tworzeniu wynalazku, wzoru użytkowego lub wzoru przemysłowego, okoliczności wytworzenia).
b. Przeniesienie patentu, prawa ochronnego, prawa z rejestracji
Przedmiotem obrotu może być oczywiście także już sam udzielony patent na wynalazek lub prawo ochronne na wzór użytkowy lub prawo z rejestracji wzoru przemysłowego.
Przy zawarciu umowy w tym zakresie (umowy sprzedaży, zamiany, darowizny) należy upewnić się, że dany patent, prawo ochronne lub prawo z rejestracji przysługuje danej osobie, weryfikując w tym zakresie bazy danych urzędu patentowego. Zasadnym jest także wprowadzenie do umowy oświadczeń zbywcy, iż informacje zawarte w bazach danych są aktualne i dane prawo nadal przysługuje zbywcy, nie zostało zbyte ani obciążone.
Warto przy tym pamiętać, iż zgodnie z art. 67 ust. 3 ustawy prawo własności przemysłowej przeniesienie patentu jest skuteczne względem osób trzecich od momentu wpisu do rejestru patentowego. Tożsame regulacje dotyczą wzorów użytkowych (art. 100 ust. 1 w/w ustawy) i wzorów przemysłowych (art. 118 ust. 1 w/w ustawy). Z technicznego punktu widzenia warto zatem umowę dotyczącą przeniesienia patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji zawrzeć w jednym dodatkowym egzemplarzu, który następnie zostanie przekazany Urzędowi Patentowemu.
Istotnym z praktycznego punktu widzenia elementem umowy będzie także zawarcie w niej lub w załączniku informacji o tym czy na dane prawo udzielono licencji. Należy bowiem pamiętać, iż przeniesienie patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji związane jest z tym, że licencja jest skuteczna względem następcy prawnego. Obejmując patent staniemy się zatem często podmiotem udzielającym licencji na korzystanie z patentu.
c. Licencje na wynalazek/wzory przemysłowe/wzoru użytkowe
Wynalazki, wzory przemysłowe i wzory użytkowe mogą być przedmiotem umów licencyjnych, a zatem umów umożliwiających korzystanie z w/w dóbr i to zarówno przed jak i po udzieleniu patentu lub prawa ochronnego. Jeżeli jednak na dane dobro patent lub prawo ochronne nie zostało jeszcze udzielone to postanowienia ustawy prawo własności przemysłowej w zakresie licencji stosuje się wyłącznie wówczas, jeżeli strony tak postanowią. Zawierając zatem umowy licencyjne przed udzieleniem patentu lub prawa ochronnego należy podjąć decyzję czy i w jakim zakresie do zawartej umowy stosować się będzie przepisy ustawy.
W umowie licencyjnej należy doprecyzować czy mamy do czynienia z licencją ograniczoną czy też licencją pełną. Licencja ograniczona to jak sama nazwa wskazuje prawo do korzystania z danego dobra w ograniczonym zakresie (podobnie jak w przypadku pól eksploatacji). Licencja pełna to prawo do korzystania z dobra w takim samym zakresie, w jakim z dobra tego korzystać może licencjodawca.
Należy także doprecyzować czy udzielana licencja jest wyłączna czy niewyłączna. Udzielenie licencji wyłącznej uniemożliwia udzielanie przez licencjodawcę dalszych licencji oraz samodzielne wykorzystywanie dobra.
Warto w umowie doprecyzować także kwestie i warunki udzielania sublicencji. W braku postanowień w tym zakresie przyjmuje się, że udzielenie sublicencji jest możliwe za zgodą uprawnionego.
V. Umowy dotyczące znaków towarowych
W zakresie znaków towarowych najczęściej do czynienia mamy z umowami dotyczącymi: prawa pierwszeństwa (tj. prawa do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy zbywanego już po złożeniu wniosku o jego udzielenie), prawa ochronnego na znak towarowy (przeniesienie znaku towarowego), licencji znaku towarowego tj. prawa do jego wykorzystywania.
Wszystkie w/w umowy dotyczące znaków towarowych dla swej ważności muszą być zawarte na piśmie.
Zbywając prawo ochronne warto pamiętać, iż istnieje możliwość zbycia prawa ochronnego jedynie dla niektórych towarów, dla których prawo zostało udzielone. Warunkiem jest tu jednak by towary, dla których znak jest zarejestrowany, były różnego rodzaju. Jeżeli zatem uzyskano prawo ochronne na znak towarowy słowny „Kix” dla towarów „suszarki elektryczne” oraz „gumy do żucia” to można byłoby zawrzeć umowę, której przedmiotem byłoby wyłącznie prawo ochronne na ten znak towarowy w zakresie towarów „suszarki elektryczne”.
Piotr Proniewski, adwokat Kraków, styczeń 2014 r.
Dodaj komentarz