Przekształcenie jednoosobowej działalności gospodarczej (JDG) w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością możliwe jest co najmniej na trzy sposoby/tryby. Jednym z tych sposobów jest przekształcenie poprzez dokonanie aportu przedsiębiorstwa do zakładanej sp. z o.o.
Motywem dla przedsiębiorców do zmiany formy prawnej np. na spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (lub spółkę komandytową z udziałem sp.o.o. jako komplementariusza) jest zazwyczaj m.in. chęć oddzielenia ryzyka prowadzonej działalności gospodarczej od majątku prywatnego lub firmowego.
O czym należy pamiętać zanim zdecydujemy się na przekształcenie JDG w sp. z o.o.?
Należy jednak pamiętać że przekształcenie JDG w sp. z o.o. (w tym w trybie aportu przedsiębiorstwa) nie sposobem na ucieczkę od ew. długów lub zobowiązań. Jest to zatem rozwiązanie dobre niejako na przyszłość, natomiast nie spowoduje ono uwolnienia jednoosobowego przedsiębiorczy od ew. długów swojej firmy.
Zgodnie bowiem z art.55(4) kodeksu cywilnego nabywca przedsiębiorstwa – w tym wypadku spółka do której wnoszone jest aportem przedsiębiorstwo – odpowiada solidarnie ze zbywcą (czyli dotychczasowym jednoosobwym przedsiębiorcom, a obecnie wspólnikiem spółki) za zobowiązania przedsiębiorstwa będącego aportem. Co to oznacza w praktyce. Otóż jeżeli przedsiębiorstwo miało np. zaciągnięty kredyt obrotowy to od dnia wniesienia przedsiębiorstwa do spółki bank może o spłatę kredytu wystąpić zarówno do przedsiębiorcy (obecnego wspólnika) jak i samej spółki.
Wyjątkiem od zasady odpowiedzialności nabywcy za zobowiązania przedsiębiorstwa jest sytuacja w której nabywca nie wiedział o istnieniu długów pomimo dochowania należytej staranności. Zatem w sytuacji w której aport przedsiębiorstwa jest dokonywany nie jako do ‘swojej’ spółki – sytuacja taka wystąpi wyjątkowo rzadko.
W umowach dotyczących wniesienia aportu do spółki (przeniesienie własności przedsiębiorstwa w wyniku objęcia udziałów) warto uregulować ew. konsekwencje wynikające z możliwej spłaty długu przez spółkę. Dłużnicy solidarni (w tym wypadku wspólnik i spółka) mogą bowiem uregulować wiążące ich wewnętrznie zasady odpowiedzialności za długi.
Piotr Proniewski, adwokat Kraków, grudzień 2016 roku
Dodaj komentarz